slecht begonnen is... Alleen maar beter mogelijk? :D

8/7

8 juli, plaatselijke tijd 5u43. We drinken een koffietje, letterlijk een bakje troost op dit moment. We zijn op dit moment nog steeds niet in Cusco, maar laat ik even bij het begin beginnen.

We vertrokken vol goede moed, met zicht op de reis van ons leven. Dat is het nog steeds, alleen kreeg onze start een iets andere wending. Wat ons op het eerste zicht een onschuldige kleine vertraging leek van onze vlucht Madrid-Lima zorgde ervoor dat onze eerste dagen en misschien zelfs weken er heel anders zullen uitzien. Door een drie uren durende vertraging waarbij we amper iets van info kregen, kwamen we gisteren pas na 8 uur aan op de luchthaven van Lima. Te laat dus voor onze aansluitende vlucht naar Cusco. Op de luchthaven van Lima worden we van het kastje naar de muur gestuurd, nadat we onze bagage hadden opgehaald. Van balie 1 naar balie 20, van inchekpunt naar verkooppunt, van maatschappij naar maatschappij. Uiteindelijk kregen we een nieuwe vlucht naar Cusco, in de vroege namiddag. Helaas begon hier weer hetzelfde liedje. Op het scherm verscijnt vertraging van 3 uur.. We krijgen amper info en uiteindelijk wordt onze vlucht gecanceld. Ik wist dat mijn Spaans erop was achteruitgegaan het afgelopen jaar, maar op een moment waarop je zoveel wil vragen of zeggen merk je toch dat dat in je eigen taal beter gaat. Ik stel 20 keer dezelfde vraag, met steeds het zelfde antwoord. “wat moeten we nu doen???” Het enige dat ons rest is onze bagage zoeken tussen de chaos en volgens de man van de maatschappij de volgende dag om 5u ’s morgens een nieuwe vlucht nemen.

De ongelooflijk lieve taxi-chauffeur maakt onze dag een beetje goed! Hij brengt ons naar de veiligste buurt in Lima, en zoekt voor ons een hostel. We gaan even erop uit voor apotheek en bankzaken en komen voorbij een heel gezellig lokaal restaurantje. We hadden sinds ’s ochtend bijna niets meer gegeten dus  het leek ons geen slecht idee onze maagjes toch nog even te vullen voor onder te wol te kruipen. Het voelt toch heel even écht als vakantie. De eerste keer sinds meer dan 29 uur.

Hier zitten we dan, dankzij Hermán, onze lieve chauffeur ruim op tijd op de luchthaven, om half 3 deze ochtend waren we er al. Na een heel pak regelen en uitzoeken weet de dame van de maatschappij ons te zeggen dat we gisteren al een ticket hadden moeten vragen. ah, ja want dat hebben ze ons ook allemaal gezegd… Niet dus. De enige optie die ons rest is wachten op de vlucht van 2 uur deze namiddag. Dat doen we nu dus, gelukkig met wifi, en een lekkere koffie. ‘cause life is better with a coffee

Hopelijk vertrekt deze vlucht vandaag wel, en op tijd.. dan kunnen we écht aan onze vakantie beginnen.
Als ik mijn blog naar jullie zo lees klinkt het allemaal echt alleen meer negatief, maar dat komt vast door de vermoeidheid en onwetendheid. We zijn beide helemaal in orde en gezond, en dat is uiteindelijk het belangrijkste, niet? :) We zijn geduldig en laten het maar op ons afkomen. Het is jammer, een niet zo leuk begin van de vakantie. Maar hé, dan komen we gewoon nog een keertje terug….

Tot snel

Kus