Bezoekje aan het Colegio

Wat een opgave om op de markt iets vinden! Dat was ik al bijna vergeten…

We gingen ’s ochtends eerst even naar de markt voor wat fruit te kopen. Ik wou ook op zoek gaan naar stoepkrijt. Isa vertelde me dat ze nog een klein stukje bewaard had van het krijt dat ik vorig jaar mee had. Zodat ze me minder zou missen zei ze :( Dat maakte me triest dus kocht ik wel 5 dozen vol krijtjes voor de kids.

Rond de middag gingen we richting Satelite want we waren uitgenodigd voor de lunch bij Isabela. De kids en mama waren allemaal blij me terug te zien. En andersom ook natuurlijk! :)

Drie dagen lang scheen de zon onophoudelijk en net nu we met de kids hadden afgesproken om te gaan zwemmen verstopte hij zich achter de wolken.. Niets hield ons tegen maar we waren wel verdorie snel terug van het zwembad! Brrr…

Om te bekomen van de kou maakten we samen Cuñapé klaar. Leuk en heerlijk achteraf, hm.

Een leuke dag vraagt om een leuke afsluiter en aangezien dinsdag nog steeds Parlana avond is was de keuze snel gemaakt! Leuk om ook Angelica weer terug te zien!

Vandaag hingen we vooral een beetje de echte toerist uit. Slenteren door de markt, de winkeltjes, wat geshopt en ik veel gegeten (heb wat in te halen van de afgelopen 4 dagen).

Tegen de avond namen we de Micro richting Satelite om een bezoekje te brengen aan het colegio. Typisch dat we weer net voor een of andere vergadering aankwamen en ons bezoek werd vertraagd met zowat een uurtje.

Daarna nam Cellid ons wel mee naar alle nieuwigheden in de school. Fijn om te zien dat het secretariaat stukje bij beetje nog meer wordt afgewerkt (we hebben er tenslotte veel moeite en centjes ingestoken vorig jaar) en dat de materialen nog steeds gebruikt worden. Ze zijn nog steeds zoooo blij met de printer en beamer!

Daarna deden we een rondje door de klassen. Heel erg veel nieuwe gezichten in de klassen, wat helaas ook betekent dat er veel bekende gezichten niet meer te zien waren… Het is een komen en gaan van alumnos hier in Satelite. De leerlingen die er vorig jaar waren, waren wel heel erg verrast maar ook super blij me te zien. Een aantal waar ik een enorm goede band mee had konden hun ogen bijna niet geloven en waren dan meteen natuurlijk wel teleurgesteld dat ik maar zo’n korte tijd blijf. We zongen nog wat voor de leerlingen en ik kreeg alvast een verjaardagsserenade te horen!

Cellid spreekt me achteraf nog aan over het drugsprobleem bij de eerstejaars waar ze zo’n moeit mee heeft… ‘ alsjeblieft Laurita, wat kunnen we eraan doen? ‘ Als iemand er een oplossing op weet? Graag….. Het doet deugd te zien en horen dat de school er zo goed op vooruitgaat! De leerlingen hebben al veel geld bij elkaar gehaald door verkopen van dingetjes, zodat ze materialen en boeken kunnen aanschaffen voor de school! Langs de andere kant doet het me pijn om Cellid zo hopeloos te zien. Ze werkt zo hard aan de toekomst van deze jongeren. En dat doet ze zo goed! En door de kleine drugsvoorvallen komt haar school weer in zulke slechte naam….

Ik hoop ook vanuit de grond van mijn hart dat er uit het niets nog een kandidaat stage-loper zich aanmeldt zodat het project kan blijven doorlopen… Cellid smeekte me bijna om hiervoor te zorgen… Ze hebben er zo veel aan dat iemand van buitenaf zich op vlak van drugs etc bezighoudt met de jongeren… Het maakt zo’n groot verschil en ik kan er niets aan doen :(

Om de avond af te sluiten maken we Jesus blij door stekskes te gaan eten! Heeeeeerlijk! Wat heb ik die ook gemist :) Ook hier wordt mijn vreugde weer een klein beetje overspoeld door weemoed.. Hij zit er zo mee in dat zijn dochter een betere toekomst verdient dan alleen achter te blijven nadat haar grotere broer en zus hun vleugels uitslaan…. De kans is groot dat we haar naar België halen om haar diploma te halen.. Fingers crossed dat het mogelijk zal zijn! Ik ga er alles aan doen om hun zo veel mogelijk te helpen, mijn lieve pappie triest zien doet geen goed!

De tijd vliegt, meer dan de helft hier in Santa zit er al op!