big love

Wat een dagje.

Een lange dag begint want we staan vroeg op om optijd in de luchthaven te zijn. Het is nog donker als we La Paz omhoog rijden. Het lijkt zoals elke avond en ochtend de ‘hemel op aarde’ met al zijn lichtjes, die samen een kommetje vormen. Het lijken elke keer opnieuw sterretjes, zeker als we hoog boven de stad naar de luchthaven rijden.

Wat een verschil, deze vlucht gaat in alle opzichten zo vlot. Dat zijn we niet meer gewend! Al snel kunnen we instappen en vertrekken we met de Andes onder ons richting Santa Cruz. Prachtig om de besneeuwde Illimani en Mururati over te vliegen. De wolken en sneeuw zijn bijna niet te onderscheiden tussen de bergen van de Andes.

Eenmaal in Santa Cruz wachten we nog even op José, die ons komt verwelkomen op de luchthaven en van daaruit vertrekken we naar het restaurantje waar een heerlijk weerzien met Jesus op me wacht! Wat doet dat deugd! Ook hij is ongelooflijk blij me terug in levende lijve te kunnen vastpakken.

Er is veel veranderd sinds ik weg ben. José studeert ondertussen in de stad voor piloot, waardoor Jesus niet meer naar het land kan om zijn papaya’s te verbouwen. Ik zie in zijn ogen zijn hartje bijna breken wanneer hij me dit verteld. Ook de auto is ondertussen verkocht, en het restaurantje verplaatst. Ik zie aan hem dat het dringend terug beter moet gaan met de zaak en het werk… Oh vind ik het erg om hem zo te zien…. We blijven nog even om wat bij te praten en wat te drinken en dan vergezelt José ons naar een hotel kort bij de Plaza in het centrum.

Na wééral een paar doktersbezoeken kunnen we eindelijk een heeeeeerlijke douche nemen. Om 6 uur zie ik eindelijk Mirtha terug! Wat een prachtige “dag van de vrienschap” hier in Santa Cruz! Meer kan ik me toch niet wensen? We gaan samen terug naar Satelite Norte om in de Baracca van mammie wat te eten. In de Baracca aangekomen treffen we enkel Ingrid en Ruben. Mammie is met de kids wat verder in de straat, want die zijn uiteraard hun eigen feestje aan het bouwen vandaag. We wandelen ernaartoe en komen mammie al snel tegen! Oef, wat een weerzien! Ze neemt me mee richting de kids en op het moment dat ze me zien rennen ze roepend op me af en wordt ik bedolven onder een omhelzing van kleine armpjes die me gemist hebben! Even kan ik mijn tranen niet bedwingen!

Het is een heerlijke avond waarin we wat bijkletsen en lekker eten. Het maakt me droef dat ik hun teleurstel door “maar” een weekje hier te blijven. Kleine Isa en ik hebben elkaar zo gemist!

Mams, paps, ze vragen naar jullie en of jullie toch ook niet ooit de oversteek maken om hun te leren kennen. Ze kijken daar zo naar uit!

Het was een super emotionele en bewogen dag. Ik denk dat onze week vooral zal besteed worden aan leuke dingen doen met iedereen hier en niet zo gek ver weg meer gaan…

Het afscheid zal weer moeilijk worden :)