hoe niets loopt zoals gepland

Wanneer ik dit schrijf zit ik opgelucht en moe onder de dekens, in Santa Cruz waar het weer koud is en regent.

Ik ben net terug van een weekje La Paz. Een weekje waarvan niemand had kunnen denken, laat staan hopen, dat het zou lopen zoals het gelopen is. De afgelopen week zou onder de ladies, zoals ik bij vertrek schreef, een ongelooflijke afsluiter worden van 4 maanden avontuur. Helaas.

Bij het vertrek merkte ik al aan mijn enkel dat er iets niet juist was. Naargelang de busrit vorderde en we in La Paz aankwamen merkte ik dat ik amper kon lopen van de pijn in mijn botten. Ik stond ook vol met uitslag en dacht meteen aan chicunguna (of hoe je het ook schrijft), een ziekte die hier in Satelite veel wordt veroorzaakt door de muggen. Eens in het hostel aangekomen begaven we ons dan ook meteen naar een dokter.

Aangezien ik volgens hun te veel koorts had werd ik verzocht te blijven tot de volgende dag. Ze zouden mijn bloed onderzoeken en later bleek al dat ik geen dengue had en mijn andere waarden allemaal normaal waren. De week vorderde op deze manier, wachtend op wat er moest gebeuren, wachtend op beterschap, wachtend op mijn bloed dat werd opgestuurd naar Santa cruz voor andere testen, wachtend tot de dokter me uiteindelijk liet gaan toen ik beter was. Mijn week in La Paz bracht ik tot en met vrijdagvoormiddag dus helaas enkel en alleen door in het ziekenhuis.

Gelukkig zorgde iedereen goed voor me, bleef Manon een aantal nachten slapen (wat een engel), kwam Horacio dikwijls op bezoek... Terwijl de meisjes zich dan gisteren aan de death Road waagden haalde Horacio me op van het ziekenhuis. Dankzij hem zag ik toch nog een beetje van de stad. Ik had een heerlijke eerste en laatste dag in La Paz. Eentje om nooit van mijn leven te vergeten.

Uiteindelijk, na telefoontjes hier in Santa, weet ik nog steeds niets van mijn uitslag en wat ik uiteindelijk gehad heb. Enkel, en dat is voorlopig het belangrijkste, weet ik dat ik me beter voel. Gelukkig kon ik met de vlieger naar huis komen en moest ik zo niet te lange tijd in de bus doorbrengen.

La Paz zal dus nog zeker even op mijn to do lijstje blijven staan, want het titicaca meer, dat wil ik gezien hebben.