Lago Titicaca en zijn drijvende eilandjes

Vroeg vertrokken we met onze 100% toeristen bus van Cusco naar Puno. Een rit waarbij we zelfs meer plaats hadden dan in de vlieger. Ideaal voor een 10 uur durende busrit dus. Onze busrit was opnieuw (ik weet het, ik val in herhaling) een opeenvolging van adembenemende landschappen. Het blijft heel tegenstrijdig dat deze landschappen worden vervolledigd met kleine, arme huisjes die bijna het wonen niet waard zijn…

Ons busrit werd gelukkig afgewisseld met een aantal culturele stops waarbij we steeds weer een beetje meer over de Inca’s te weten kwamen. Tegen de middag stopten we op een gezellig plekje met een heerlijk typisch buffet. Na nog een namiddag in de bus met de nodige stops kamen we bijna aan in Puno. Voor we hier aankwamen al hadden we het zicht op het immense titicaca meer! Eindelijk…. Een jaar nadat deze missie door een kleine mug werd afgeblazen ben ik er eindelijke geraakt! We vonden makkelijk ons hotel dankzij een lieve taxi chauffeur die ons meteen al hielp met onze uitstap van de volgende dag. We maakten nog een kleine avondwandeling en stopten bij een klein restaurantje. We waren zowat de enige toeristen hier maar het eten was er zo lekker. En je gelooft het waarschijnlijk niet maar voor een tweegangen menu met drankje betaalden we nog niet eens anderhalve euro!

Puno is groter dan ik had gedacht. Onze taxichauffeur kwam ons rond 9 uur deze ochtend ophalen om ons naar ons bootje te brengen waarop we de voormiddag zouden doorbrengen. We vaarden door de haven van Puno het titicacameer op, naar de drijvende eilandjes van de Uros. Een heerlijke bootrit. Wat is er veel leven op dit meer! Flamingo’s, eendjes, meeuwen… zwommen en vlogen naast ons door. Onderweg leerde onze gids ons een aantal worden in Aymara, de taal die de mensen op de eilandjes spreken. Uiteindelijk kwamen we aan op het eilandje van Gloria. De eerste stappen waren heel erg wankel. Je voelt werkelijk echt dat het drijft! De vrouwtjes die ons heerlijk verwelkomden schenen hier helemaal geen last van te hebben. Waarschijnlijk mede dankzij hun brede en korte voorkomen. Misschien hebben ze zo meer evenwicht? Wat me meteen opviel waren de heerlijke felle kleuren van de dames. Hun dikke en vele lagen kleren hebben zo veel prachtige kleuren, evenals hun persoonlijkheid.

Ongelooflijk hoe deze eilandjes samen bijna een echte stad vormen. Er zijn zelfs eilandjes met scholen en de bootjes dienen er echt als taxi’s. Na onze rondleiding op het eilandje namen Gloria en haar dames ons mee op een typisch bootje gemaakt van hetzelfde materiaal als de eilanden. Totora, een plant die groeit in het titicacameer. We konden hier zelfs van eten! Niet dat het erg lekker smaakt…

In de namiddag lieten we ons door een fiets-taxi chauffeur een beetje rondrijden in de stad en door de markt! Een leuk aanbod dat we niet afsloegen. We bezochten nog een aantal kerkjes en kathedralen en ook een tof museum!

We zitten nu nog even lekker op onze kamer, een warme douche nemen, een filmpje kijken en dan maken we ons weer klaar voor onze volgende stop in Copacabana morgen. We maken morgen met de bus de oversteek naar het Boliviaanse land! Back home! Joepieeee