Don Bosco met Ingrid

Gisteren in de ochtend met ons 4 naar de unief gewandeld om te werken aan onze voorbereidingen voor komende week. Onze lessen in SN moeten stilaan vorm beginnen krijgen. Marnix was er niet, en Manon was naar de Granja, dus waren we op onszelf aangewezen op naar de unief te wandelen. Als bij wonder niet verloren gelopen! Na ons werk nog even gezellig gebabbeld (en brownies gegeten) met Moises, Angelica en Roy (een nieuwe ontmoeting van de dag). Uiteraard weer gezellig zoals altijd.

Voor de rest stonden de afgelopen dagen vooral in het teken van bezoeken aan de projecten van Don Bosco. Één ervan hadden we reeds bezocht, namelijk de Granja. Daarbuiten zijn er nog 5 projecten. Ingrid nam ons weer op sleeptouw om de rest te bezoeken. Zij is werkelijk zo een aangenaam persoon! Iemand met veel geduld, warmte… Vooral voor de kinderen en jongeren en dat voel je. Één van de projecten is een preventieproject, dat niet bestaat uit een gebouw. Wel maken ze hier met de kinderen en jongeren artisanale dingen om dan te verkopen. Hier zijn we nog niet geraakt!

De overige 4 zijn wel huizen, elk met een iet of wat andere functie. Ik denk (in mijn beste spaans) dat ik wel ongeveer begreep waar ze elk voor staan. De eerste was het don bosco, hier verblijven kinderen van 6-12 op een soort internaat, gaan naar een aanliggende school…. Daarnaast doen ze allerlei activiteiten, zoals houtbewerking, meubels maken uit karton (stevige!), lassen…. Niet zo ver hier vandaan heb je de Mano Amiga, waar vooral jongere kinderen in eerste instantie worden opgevangen, samen met een juf wordt er gewerkt om zo terug naar school te kunnen gaan.

Vandaag bezochten we de laatste 2, in eerste instantie de Patio. Hier blijven de kinderen meestal nooit langer dan een paar maanden. Dit komt doordat er geen school aan vast is.. Is eigenlijk te vergelijken met Mano Amiga. De kinderen zijn hier wel heel erg zelfstandig; ze doen zelf hun was (zelfs de kleintjes), hebben hun taakjes…

Het “eindstation” voor velen is de barrio juventud. Dit is een plek voor de jongeren vanaf 12 jaar. Ze leren hier als het ware een beroep om terug in de maatschappij te stappen. Het is een plek waar enkel en alleen jongens zitten. Ze maken er heeeeeerlijk brood, broodjes.. in hun eigen bakkerij. Zij voorzien zowat alle andere hogars in de buurt van lekkere broodjes elke dag. Daarnaast hebben ze ook een carpinteria, houtbewerking. Ze maken er prachtige dingen! Van kruisjes, tot juwelendoosjes tot onwaarschijnlijke meubels.. Ongelooflijk om te zien wat er verwezenlijkt wordt en hoe hun leerkracht met volle overgave vertelt over zijn job, zijn kids…

Ik verlies mijn hart keer op keer, we zijn het thuis zo gewend dat we allemaal een warm nest hebben om in op te groeien, zoveel wordt voor ons gedaan,…

’s Avonds werden we voor de eerste keer verwacht op de nocturno (middelbare school in de avond) om ons voor te stellen. De eerste indruk was een ware chaos.. Maar wanneer Cellid de leerlingen bij elkaar riep voor de “formatie” als je het zo mag zeggen, was alles meteen heel erg strikt. Dit ging in de klassen meteen terug verloren, misschien door de warrige klasopstelling… Wat meteen opvalt is dat er wel een aantal meisjes, van zelfs het derde middelbaar, zwanger zijn. Wijst ons meteen nog maar eens op de vraag van Cellid, dat seksuele opvoeding een erge must is.

De reacties van de leerlingen op onze presentatie, die eerder kort was maar leuk met een liedje, waren heel erg verschillend. Het was de eerste keer dat ons Spaans echt op de proef werd gesteld voor een groep… Sommigen deden vrolijk mee, anderen hielden zich afwachtend op de achtergrond. Maandag doen we ons best om de volledige klassen meteen te leren kennen! De eerste indruk was alvast positief.